Γαλλικές Πυρηνικές Δοκιμές

[Κεντρική σελίδα] > [Επιμέρους θέματα ευαισθητοποίησης] > [Oι Xρήσεις της Πυρηνικής και οι Συνέπειές της] > [Γαλλικές Πυρηνικές Δοκιμές]

(Γαλλικές Πυρηνικές Δοκιμές)

Oι Γάλλοι με τις πρόσφατες πυρηνικές δοκιμές που έκαναν στη Γαλλική Πολυνησία προκάλεσαν για πολλοστή φορά τις έντονες αντιδράσεις της κοινής γνώμης. Το φαινόμενο όμως των πυρηνικών δοκιμών στη Γαλλία δεν είναι πρόσφατο. Ήδη από το 1950 είχε ιδρυθεί η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας και είχε αρχίσει η αναζήτηση πεδίου δοκιμών. Η πρώτη γαλλική πυρηνική δοκιμή πραγματοποιήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1960. Στην έκρηξη εκτέθηκε μεγάλος αριθμός στρατιωτικού εξοπλισμού, καθώς επίσης ένα ολόκληρο Θηριοτροφείο και 150 αλγερινοί κατάδικοι.

Μετά το τέλος του αποικιακού πολέμου και την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Αλγερίας το 1962, στάθηκε αναγκαία η εξεύρεση ενός νέου πεδίου δοκιμών. Έτσι επιλέχθηκε η Γαλλική Πολυνησία, και το 1963 λεγεωνάριοι κατέλαβαν τις ακατοίκητες ως τότε ατόλες Μορουρόα και Φαγκατάουφα και άρχισαν τα νέα έργα υποδομής.

Μεταξύ 1966 και 1974 η Γαλλία διενήργησε 44 ατμοσφαιρtκές δοκιμές στον Ειρηνικό, 39 στη Μορουρόα και 5 στη Φαγκατάουφα. Μία απ’ αυτές τις δοκιμές προκάλεσε εκτεταμένη ραδιενεργό μόλυνση σε ακτίνα 3000 χλμ. Έπληξε όλα τα νησιά δυτικά της Μορουρόα μέσα σε ώρες ή μέρες, συμπεριλαμβανομένων της Δ. Σαμόα, των Φίτζι και των νήσων Κουκ.

Τον Ιούνιο και Ιούλιο του 1967 εξερράγησαν στην ατμόσφαιρα τρεις μικροί πυρηνικοί μηχανισμοί χωρίς να γίνει καμία ενέργεια για την προστασία των κατοίκων της περιοχής. Το Μάιο του1968 στα νησιά Μορουρόα, Μάο, Φαγκατάουφα και Ταϊτή έγtνε μια σειρά πυρηνικών δοκιμών που προκάλεσαν ένα εκρηκτικό κύμα 2,6 μεγατόνων που μόλυνε τη Φαγκατάουφα τόσο σοβαρά ώστε κηρύχθηκε απαγορευμένη περιοχή για έξι χρόνια. Τον Ιούνιο του 1972 στη διάσκεψη του Ο. Η. Ε. για το ανθρώπινο περιβάλλον που έλαβε χώρα στη Στοκχόλμη καταδικάσθηκαν οι γαλλικές πυρηνικές δοκιμές με την ταυτόχρονη καταψήφιση 106 εθνών.

Η Γαλλία για μια ακόμη φορά δεν πτοήθηκε, παρόλο που οι 5 πυρηνικές δοκιμές του 1973 αντιμετώπισαν ένα νέο κύμα διαμαρτυρίας. Οι κυβερνήσεις της Αυστραλίας καt της Ν. Ζηλανδίας κατέθεσαν από κοινού αγωγή κατά της Γαλλίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ζητώντας τη λήψη μέτρων κατά των δοκιμών. Οι αντιδράσεις τους Όμως κόπασαν, όταν οι δοκιμές έγtναν υπόγειες, ίσως επειδή οι επιπτώσεις τους δε γίνονταν άμεσα ορατές.

Οι υπόγειες πυρηνικές δοκιμές συνεχίστηκαν τυλιγμένες σε μεγαλύτερη μυστικότητα, Όμως παράλληλα πλήθαιναν και οι φήμες για ανθρώπους με προβλήματα υγείας εξαιτίας τους. Τον Απρίλιο του 1978 δημοσιεύτηκε ότι Γlολυνήσιοι μεταφέρονταν στη Ν. Ζηλανδία για θεραπεία κατά του καρκίνου και της λευχαιμίας. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, ηγέτης ενός πολυνησιακού κόμματος που είχε αντιταχθεί στις δοκιμές, ισχυρίστηκε ότι 15 Ταϊτινοί βρίσκονταν κρυφά σε απομόνωση στη Μορουρόα προσβεβλημένοι από ραδιασθένεια.

Το 1979, στις 6 Ιουλίου, ξέσπασε πυρκαγιά σε μια από τις τσιμεντένιες αποθήκες οπου γίνονταν πειράματα εκτόνωσης των ωστικών κυμάτων. Η έκρηξη προκλήθηκε επειδή, για λόγους οικονομίας, οι εσωτερtκοί τοίχοι είχαν επικαλυφθεί με χαρτί ποτισμένο με ακετόνη. Ένας σπινθήρας από γεωτρύπανο ήταν αρκετός για την άμεση ανάφλεξη των αερίων. Αυτή η πυρηνική έκρηξη σκόρπισε πλουτώνιο σ’ ολόκληρη την ατόλη. Λιγότερο από 3 βδομάδες αργότερα, στις 25 Ιουλίου, ο εφιάλτης ξαναζωντάνεψε. Ένας πυρηνικός μηχανισμός παγιδεύτηκε στα μισά ενός φρέατος όπου και εξερράγη. Το συμβάν αυτό προκάλεσε μία ισχυρότατη έκρηξη 120 χιλιοτόνων, μεγέθους 6,3 βαθμών Ρίχτερ. Τρεις ώρες αργότερα αποκολλήθηκε ένα τεράστιο κομμάτι του εξωτερικού στεφανιού της ατόλης ίσο με ένα εκατομμύριο κυβικά μέτρα κοραλλιών καt βράχων προκαλώντας ένα παλιρροϊκό κύμα 2 έως 3 μέτρα ψηλό. Αλλά και πάλι οι αρμόδιες αρχές δεν ανέλαβαν καμία ευθύνη για το περιστατικό.

Μάλιστα, η σειρά πυρηνικών δοκtμών του 1981 είχε ήδη αρχίσει, όταν στις 11-12 Μαρτίου μία ισχυρότατη θύελλα που έπληξε τη Μορουρόα ξήλωσε τα στρώματα της ασφάλτου που κάλυπταν ένα χώρο απόρριψης ραδιενεργών αποβλήτων στις βόρειες ακτές της Μορουρόα και τα παρέσυρε στον ωκεανό.H είδηση αυτή δεν ήρθε στο φως της δημοσιότητας, παρά το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου.

Γενικά, σύμφωνα με έκθεση του Αμυντικού Συμβουλίου Εθνικών Πόρων,--η Γαλλία από το 1960 έχει εκτελέσει 172 πυρηνικές δοκιμές, σχεδόν το 10% των περίπου 1800 πυρηνικών δοκιμών που έχουν διενεργηθεί παγκόσμια από το 1945, και έχει παράγει 800 πυρηνικές κεφαλές. Επίσης στη δεκαετία του ‘80 έγιναν συστηματικές προσπά0ειες απόκρυψης των συνεπειών των δοκιμών. Όμως τον Ιούλιο του 1981 έγινε γνωστό ότι Πολυνήσιοι που υπέφεραν από καρκίνο μεταφέρονταν κρυφά με στρατιωτικά αεροπλάνα σε στρατιωτικά νοσοκομεία. Μέχρι τα μέσα του 1981 αναφέρθηκαν 72 παρόμοια περιστατικά.

Όταν ο Φρανσουά Μιτεράν εκλέγεται πρόεδρος, οι διαμαρτυρίες για τη συνέχιση των δοκιμών πληθαίνουν χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Στα χρόνια της δεκατετράχρονης Θητείας του o Μιτεράν πραγματοποίησε πάνω από 80 πυρηνικές δοκιμές. Μάλιστα, Γάλλοι πράκτορες τοποθέτησαν βόμβα στο πλοίο Rainbow Warrior της Greenpeace το οποίο βυθίστηκε. Μέλος του πληρώματος, ο φωτογράφος Okland Pereira βρήκε τραγικό θάνατο. Ωστόσο την επόμενη κιόλας ημέρα, ο σοσιαλιστής ηγέτης διευκρίνισε ότι το δικαίωμα της Γαλλίας να κάνει ο,τι επιθυμεί στα εναπομείναντα αποικιακά της εδάφη δεν είναι διαπραγματεύσιμο.

Η παράδοση της Γαλλίας στην εκτέλεση των πυρηνικών δοκιμών βρήκε το συνεχιστή της στο πρόσωπο του Σιράκ που στις 13-6-95 αναγγέλλει ότι η Γαλλία θα πραγματοποιήσει 8 πυρηνικές δοκιμές στον Ειρηνικό από το Σεπτέμβριο του 1995 ως το Μάιο του 1996 παραβιάζοντας το διεθνές μορατόριουμ “παγώματος” τους. Μετά την πρώτη δοκιμή (5-9-95) σημειώνεται εξέγερση στην Ταϊτή και η Γαλλία αναγκάζεται να στείλει ενισχύσεις για να περιορίσει το κύμα βίας. Ταυτόχρονα, η Αυστραλία και η Ν. Ζηλανδία διακόπτουν τη στρατιωτική συνεργασία με τη Γαλλία. Τα γαλλικά προϊόντα απειλούνται με μποϊκοτάζ. Η Θύελλα αυτή των αντιδράσεων αναγκάζει το Σιράκ ν’ αντιμετωπίσει με τα όπλα τον ειρηνικό στολίσκο των περιβαντολόγων κοντά στο πεδίο των δοκιμών, καθιστώντας τη χώρα του περίγελο στα μάτια της διεθνούς κοινότητας. Κάτω απ’αυτή την πίεση, ο Σιράκ, διαβεβαιώνει -μετά την τέταρτη δοκιμή- ότι οι δοκιμές θα ολοκληρωθούν σε βραχύτερο χρονικό διάστημα απ’ ό,τι είχε αρχικά προβλεφτεί. Πρόσθεσε μάλιστα ότι η Γαλλία Θα πρωτοστατήσει στη συνέχεια των προσπαθειών για την πλήρη και οριστική απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών!

Οι υποκριτικές αυτές δηλώσεις δεν ξεγελούν, βέβαια, κανένα. Το τεράστιο οικονομικό και πολιτικό κόστος των πυρηνικών δοκιμών ήταν που έπεισε τη Γαλλία να ενδιαφερθεί για την κοινή γνώμη και τα περιβαλλοντικά Θέματα και να πάρει τέτοιες αποφάσεις. Εξάλλου, η εμμονή του Σιράκ για επίδειξη της γαλλικής ισχύος ήδη είχε διαβρώσει το κύρος του ως πολιτικού και είχε αμαυρώσει διεθνώς την εικόνα της χώρας του.

Η Γαλλία με την απαράδεκτη ως τώρα εμμονή της σε μία πολιτική συνέχισης των πυρηνικών δοκιμών επί σειρά ετών ή καλύτερα δεκαετιών προσπαθεί να σταθεροποιήσει τη Θέση της στο πάνθεον των σύγχρονων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Ευρώπης. Όμως επειδή στα τέλη του εικοστού και εικοστού πρώτου αιώνα δε συγχωρούνται νέα περιβαλλοντικά ατοπήματα, το τίμημα θα είναι πολύ ακριβό, τόσο που ούτε οι υπερδυνάμεις δεν θα μπορούν να πληρώσουν!!!

ΦΙΌΝΑ ΠΑΠΑΜΑΝΩΛΗ