[Κεντρική σελίδα] > [Επιμέρους θέματα ευαισθητοποίησης] > [Προσεγγίσεις στο πρόβλημα του ρατσισμού] > [Προτεινόμενες Λύσεις]

(Προτεινόμενες Λύσεις)

Το να πιστεύουμε πως δεν υπάρχει πρόβλημα ρατσισμού στην Ελλάδα είναι σαν να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Μα και το να γνωρίζουμε την ύπαρξή του χωρίς να κάνουμε τίποτα, το να εθελοτυφλούμε και να παραμένουμε αδρανείς είναι εξίσου άσχημο αν όχι χειρότερο. Λύσεις υπάρχουν, αρκεί να μπορούμε και -κυρίως- να θέλουμε να τις δούμε. Είτε σε συλλογικό είτε σε ατομικό επίπεδο το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί και να εξαλειφθεί.

Μία μορφή του προβλήματος με την οποία έχουν ασχοληθεί πολλοί, είναι η πολιτισμική πολλαπλότητα. Η συγκέντρωση δηλαδή διαφόρων πολιτισμών σε μια χώρα μέσω των μεταναστών. Ο κάθε άνθρωπος κουβαλά μέσα του τον πολιτισμό του, τις ηθικές, λαϊκές και θρησκευτικές παραδόσεις του και είναι το μόνο πράγμα που του απομένει, όταν αναγκάζεται να εγκαταλείψει την πατρίδα

Το θέμα είναι λεπτό και πρέπει να το χειριστούμε με προσοχή. Σε καμία περίπτωση δεν είναι λύση η αφομοίωση. Κάτι τέτοιο θα έδειχνε πως θεωρούμε το δικό τους πολιτισμό κατώτερο απ’ το δικό μας, πράγμα πέρα για πέρα λανθασμένο, γιατί δεν είναι κανείς σε θέση να κρίνει έναν πολιτισμό που δεν έχει πρώτα ζήσει. Από την άλλη πρέπει να αποφύγουμε να φτάσουμε στο άλλο άκρο που είναι η γκετοποίηση. Η απομόνωση των μεταναστών το μόνο που θα κατάφερνε θα ήταν η διάβρωση και ο διαχωρισμός της χώρας μας.

Ο μόνος τρόπος να λυθεί το προβλrjμα είναι να αποδεχτούμε τους μετανάστες με τη διαφορετικότητά τους. Για να γίνει όμως αυτό πραγματικότητα πέρα απ’ την ατομική συνεργασία χρειάζεται κάτι πιο μεγάλο. Για να διευκολυνθεί η ζωή τους στη χώρα μας χρειάζεται μία ευρύτερη νομοθεσία, μία νομοθεσία που Θα επιτρέπει σε όλους μας να ζούμε αρμονικά. ‘όπως έγραψε ο μεγάλος μας ποιητής Ο. Ελύτης: “Μας χρειάζεται μία νομοθεσία που διαμορφώνεται όπως το δέρμα επάνω μας τον καιρό που μεγαλώνουμε. Κάτι νεανικό και δυνατό συνάμα. Έτσι που να μπορεί εκείνο που γεννά o άνθρωπος να ξεπερνά τον άνθρωπο δίχως να τον καταπιέζει. “

Τώρα γενικότερα, πέρα από τη συγκεκριμένη μορφή, σε ο, τι αφορά τις κινήσεις που μπορεί να κάνει η πολιτεία μας μια καλή αρχή έγινε ήδη το φθινόπωρο με την υπογραφή της “Χάρτας της Ακρόπολης”. Μια πρωτοβουλία της ΤΕΔΚΝΑ, της Νομαρχίας της Αθήνας, του Δήμου των Αθηναίων και των δήμων της Αττικής προς αποφυγή των Θηριωδιών που προκάλεσε ο ρατσισμός στο παρελθόν. Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών δεσμεύονται να αγωνιστούν για την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το σεβασμό των διεθνών συνθηκών και τη διεύρυνση της δημοκρατίας.

Μια καλή ιδέα για τη συνέχεια θα ήταν ένα αντιρατσιστικό πρόγραμμα στα σχολεία. Στα πλαίσια αυτού του προγράμματος, εκτός της απαραίτητης ενημέρωσης, θα πρέπει να ενθαρρύνεται και ο διάλογος, η ύπαρξη του οποίου είναι αναγκαία για να λυθούν οι λανθασμένες εντυπώσεις των μαθητών για τις μειονότητες. Μέσω αυτού επίσης θα υπάρχει μεγαλύτερη αμεσότητα και τα παιδιά θα μπορούν να εκφραστούν και να διατυπώσουν τις απορίες και τις απόψεις τους. Ας μην ξεχνάμε πως ένας από τους κύριους λόγους του ρατσισμού είναι η άγνοια και φυσικά ο μόνος τρόπος καταπολέμησής της είναι η γνώση. Η οικογένεια ως πρώτος παράγοντας διαμόρφωσης του χαρακτήρα φαίνεται πως δεν είναι αρκετή και έτσι καθίσταται αναγκαία η επιστράτευση του σχολείου ως δεύτερου παράγοντα.

Στη συνέχεια είτε κάποιος ιδιώτης είτε ο δήμος θα μπορούσε να οργανώσει προγράμματα γνωριμίας μας με τις μειονότητες. Το να γνωρίσουμε τους ανθρώπους πέρα των προβλημάτων τους, το να κάνουμε πράγματα μαζί τους, να συζητήσουμε και να μάθουμε για τη ζωή τους, το να οικειοποιηθούμε τον τρόπο σκέψης τους, την κουλτούρα τους θα μας βοηθήσει. Θα βοηθήσει στο να πάψουμε να τους αντιμετωπίζουμε σαν αριθμούς σε λευκό χαρτί και να τους δούμε σαν ανθρώπους με ολοκληρωμένη προσωπικότητα και οντότητα.

Δεν πρέπει να παραβλέψουμε τη δύναμη των ΜΜΕ που έχουν σίγουρα κερδίσει με το σπαθί τους τον τίτλο της τέταρτης εξουσίας. Ανεβάζουν και ρίχνουν πολιτικούς και παράγοντες, υπερασπίζονται ή έρχονται αντιμέτωποι με ιδέες και ανθρώπους και στο τέλος ”περνάει” το δικό τους. Αυτό που μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι οτι κινούν τα νήματα της κοινωνίας. Μέχρι στιγμής δεν έχουν προβάλλει αρκετά το θέμα, αλλά αν τάσσονταν υπέρ του αντιρατσιστικού κινήματος είτε με άρθρα είτε με εκπομπές θα μπορούσαν να φέρουν σημαντικές αλλαγές. Όλο και πιο πολύ o κόσμος θα κατανοούσε το πρόβλημα και όλο και πιο πολλοί θα τάσσονταν στο πλευρό των αντιρατσιστών.

Το ενδιαφέρον του κόσμου επίσης θα προσέλκυαν άνθρωποι αγαπητοί και σεβαστοί στο πλατύ κοινό. Καλλιτέχνες, αθλητές κ.α., οι οποίοι με κάποιες δηλώσεις τους, με την ένταξή τους σε αντιρατσιστικές οργανώσεις, με συναυλίες, εκθέσεις και άλλες εκδηλώσεις θα έστρεφαν τα βλέμματα -έστω των θαυμαστών τους- προς το πρόβλημα.

Σε ατομικό επίπεδο μπορούμε να ενταχθούμε σε αντιρατσιστικές οργανώσεις, να ενημερωνόμαστε σε κάθε ευκαιρία. Μπορούμε να υποστηρίζουμε τους ανθρώπους που έχουν βγει στο περιθώριο ηθικά, υλικά ή οικονομικά ανάλογα με τις δυνατότητές μας και την κατάσταση. Μπορούμε να παροτρύνουμε με επιστολές κάποιους παράγοντες να κινηθούν υπέρ αυτών των ανθρώπων. Έστω να τους υπερασπιζόμαστε σε συζητήσεις με τους διάφορους γνωστούς ή φίλους.

Όταν τελειώσουν οι φετινές εκδηλώσεις, θα ήθελα να πιστεύω πως δεν θα ξαναγυρίσετε στη ζωή σας σαν να μη συνέβη τίποτα. Θα ήθελα να πιστεύω πως κάτι άλλαξε ή έστω δυνάμωσε μέσα σας, πως δεν είστε σαν τους άλλους υποκριτές που ξεχνούν τα πάντα μόλις “κλείσουν τα φώτα και πάψουν οι ομιλίες”. Ακόμα και αν ένας σήμερα ένιωσε κάτι, αν αγγίξαμε έστω και μία κοιμισμένη χορδή, μπορούμε να πούμε πως άξιζε οτι κάναμε.

Και τέλος -για να μην ξεχνιόμαστε- ποτέ δεν είμαστε τόσο εκτός κινδύνου ώστε να έχουμε τη δυνατότητα να απέχουμε. Για να κλείσω διάλεξα τα λόγια ενός αξιόλογου ανθρώπου: “Στην αρχή ήρθαν για τους Εβραίους, δεν αντέδρασα, δεν ήμουν Εβραίος. αργότερα ήρθαν για τους μαύρους, πάλι δεν έκανα τίποτα, δεν ήμουν μαύρος. Ύστερα ήρθαν για τους μετανάστες, ούτε μετανάστης ήμουν όμως και πέρασε κι αυτό χωρίς να αντιδράσω. Στο τέλος ήρθαν για μένα, δεν είχε μείνει Όμως κανείς να με βοηθήσει...”.

ΑΜΑΡΙΛΙΔΑ ΠΑΪΔΟΥΣΗ

[Κεντρική σελίδα] > [Επιμέρους θέματα ευαισθητοποίησης] > [Προσεγγίσεις στο πρόβλημα του ρατσισμού] > [Προτεινόμενες Λύσεις]